Zoals ik mijn laatste blog schreef, kan je mindset behoorlijk met je aan de haal gaan. En als beloofd, kom ik terug op hoe de tweede keer verliep toen ik besloot nogmaals de zwarte piste te nemen. Nogmaals de zwarte piste, met nogmaals dat akelige laatste vlakke stukje, met dat rotbochtje met asfalt ernaast (wie verzint dat! Dat kan toch prima wat breder gemaakt worden??) dat stukje, waar ik de vorige keer gevallen was. Deze keer doen we dat anders! Het gaat bij heel veel mensen goed, dus dat moet mij ook lukken! En ja hoor, heerlijk de zwarte piste af. (Die ging immers de vorige keer ook goed) En ja hoor, wetende dat dat stukje ook zou komen, Zag ik ineens mensen voor mijn neus heel onhandig bochtjes draaien.
Als ik dus ergens op reageer bij het snowboarden, is het wel het in zicht hebben van andere mensen En vooral die mensen waarvan ik merk dat ze het nog niet zo goed kunnen. Wat doet mijn hoofd dan? Op een of andere manier, richt ik me op hen En niet meer op mezelf Ik stuur dan zomaar ineens richting hun (ook al wil ik dat niet!) En hop voor ik het weet, ben ik degene die een onhandig bochtje draait Met als resultaat een valpartij om vooral de ander niet te willen raken! Vreemd is dat toch Dat je zomaar ineens een heel andere kant op kan gaan Dan je zelf eigen wil En dat is het miraculeuze van je mind Die stuurt je die kant op waar je eigenlijk niet naar toe wilt
Hoe komt dat? Alles wat je aandacht geeft groeit Het woordje niet neemt je hoofd niet waar Dus: ik wil niet die kant op, is niet de goede manier 😉 Wel: ik wil die andere kant op Goed, dat had ik voor mezelf weer goed helder Dus wetende dat dat bochtje weer zou komen Oooooooh noooooo Werd dat Oooooooh yessssss Dat was de mindset die me ging helpen Ik doe gewoon kalm aan Zet mijn bocht rustig in Bepaal zelf waar ik naar toe ga En wacht gewoon tot het moment waarop dat laatste heuveltje lekker rustig is Dan komt het goed! Helaas had ik wel een flinke smakkerd gemaakt, dus toen ik al deze mooie nieuwe gedachten tot me had genomen, moest ik ook mijn arm even goed heen en weer bewegen om mijn bochtje ook goed in te kunnen zetten Manlief dacht inmiddels al: waar blijft ze nu? En uiteraard kwam ik al lachend naar beneden. Want lachwekkend is het ook als je zo specifiek ineens je eigen gedachten waarneemt En vooral constateert hoe stom dat eigenlijk werkt
En dan komt het: Het bochtje werd vooraf gegaan door een klein sleepliftje De spanning voor dat stomme rotbochtje nam blijkbaar toch toe Ik probeer me zelf te preppen En vlak voor het einde van het liftje Daar waar je een klein bochtje naar rechts moet draaien Daar waar mijn aandacht op dat moment toch ook echt even had moeten zijn PLOP! Daar lig ik weer! Met mijn neus in de sneeuw En wederom op mijn arm op precies dezelfde plek als even daarvoor Pijnlijk dus! Goed…. Daar liet ik me even mee nemen door mijn hoofd En dacht, nu is het klaar, snowboard er onder uit en Laat maar! Laat maar??? Nee, dat zit niet in Viviennes woordenboek Dus opnieuw terug naar die mooie gedachten die ik voor mezelf had gemaakt Ik wacht tot het heuveltje lekker rustig is Ik bepaal zelf waar ik naar toe ga Het gaat gewoon goed, want ik ben prima met bochtjes Kalm aan, ik kan dit! Ik glijd voorzichtig naar beneden Zet mijn bochtje in Links, doorglijden en rechts En Oooooooh YESSSSSS, I DID IT!! Zo gemakkelijk kan het dus zijn Oefening baart kunst En vertrouw op je ervaring Niet alleen qua snowboarden Maar ook van je eigen coachpraktijk! Weken last gehad van een zere arm Dat was niks vergeleken met de prestatie Van dat ene stomme rotbochtje Dat een hele prestatie van die vakantie werd Niks vergeleken met de stoere zwarte piste En tegelijk zo groots vergeleken met de overwonnen frustraties! Wil jij nu ook aan de slag met je eigen frustraties? Neem gerust contact op. De tools hiervoor leer ik je in 1 sessie, per skype of face-to-face .
